H λαϊκή Ιατρική ασκείται σε διάφορα επίπεδα και από συγκεκριμένες κατηγορίες ανθρώπων, απ’ όπου αντλούνται και οι πληροφορίες όπως:
1)Από τον απλό κόσμο
Για απλές παθήσεις, οι θεραπείες γίνονται στο σπίτι με τα «γιατροσόφια της γιαγιάς», απαύγασμα εμπειριών που μεταδίδονταν από γενιά σε γενιά.(απο γονείς σε παιδιά,απο μάνα σε κόρη ή απο γιαγιά σε εγγγονή)
2)Από τους λαϊκούς θεραπευτές
Οι λαϊκοί θεραπευτές ήταν άτομα με πείρα στη θεραπεία πιο σοβαρών περιπτώσεων. Συνήθως κάθε χωριό διέθετε έναν λαϊκό θεραπευτή, καθώς και μια πρακτική μαία (τη μαμή), οι οποίοι γνώριζαν και χρησιμοποιούσαν τη λαϊκή Ιατρική στα καθημερινά προβλήματα του επαγγέλματός τους.
3)Από μοναχούς θεραπευτές
Από τα πανάρχαια χρόνια η λαϊκή Ιατρική ήταν συνδεδεμένη με τη θρησκεία. Στον τόπο μας η θεραπεία αγιάτρευτων περιπτώσεων ήταν συνδεδεμένη με την πίστη από την εποχή του Ασκληπιού. Ο ασθενής που περίμενε ότι συγκεκριμένος Άγιος θα τον βοηθήσει να θεραπευτεί, είναι μια εικόνα που συναντάμε συχνότατα σε όλη την ελληνική επικράτεια. Τα μοναστήρια, σαν απομονωμένα κοινόβια, είχαν τους δικούς τους θεραπευτές. Πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στους πιστούς που κατέφευγαν στη χάρη του Αγίου για τη θεραπεία (όπως έκαναν και οι ιερείς στα αρχαία Ασκληπιεία).
4)Από τους πρακτικούς ιατρούς
Πρόκειται για μια κατηγορία που ξεχωρίζει από τις άλλες, λόγω του ότι τις γνώσεις τους τις έχουν πάρει από τους πρώτους πτυχιούχους ιατρούς. Η συγκεκριμένη κατηγορία αφορά τον 19ο αιώνα, όταν η Ιατρική ήταν στενά συνδεδεμένη με τη Βοτανολογία και τα μόνα φάρμακα που χρησιμοποιούνταν ήταν τα φυτικά παρασκευάσματα. Ένα παράδειγμα ήταν οι Βικογιατροί της Ηπείρου, οι οποίοι ήταν πρακτικοί γιατροί με το παρεξηγημένο ψευδώνυμο «κομπογιαννίτες», που συχνά σημαίνει «τσαρλατάνοι». Όμως ήταν απλά αυτοί με το «κομπόδεμα» από βότανα που «έγιαναν» την πάθηση. Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες για την ετυμολογία του ονόματός τους. Θεράπευαν τους αρρώστους με ρίζες (κόμπους). Από εκεί προέρχεται η πρώτη εξήγηση για το ένα όνομά τους: κόμπος + έγιανα= Κομπογιαννίτης. Η άλλη εξήγηση είναι ότι οι γιατροί από τα Γιάννενα μετέφεραν τα βότανα σε κόμπους στο μαντήλι τους. Θεράπευαν επίσης με άνθη, φύλλα και κοτσάνια από βότανα, που μάζευαν κατά προτίμηση από το φαράγγι του Βίκου. Από εκεί το δεύτερο όνομά τους: Βίκος + γιατρός = Βικογιατρός.
1)Από τον απλό κόσμο
Για απλές παθήσεις, οι θεραπείες γίνονται στο σπίτι με τα «γιατροσόφια της γιαγιάς», απαύγασμα εμπειριών που μεταδίδονταν από γενιά σε γενιά.(απο γονείς σε παιδιά,απο μάνα σε κόρη ή απο γιαγιά σε εγγγονή)
2)Από τους λαϊκούς θεραπευτές
Οι λαϊκοί θεραπευτές ήταν άτομα με πείρα στη θεραπεία πιο σοβαρών περιπτώσεων. Συνήθως κάθε χωριό διέθετε έναν λαϊκό θεραπευτή, καθώς και μια πρακτική μαία (τη μαμή), οι οποίοι γνώριζαν και χρησιμοποιούσαν τη λαϊκή Ιατρική στα καθημερινά προβλήματα του επαγγέλματός τους.
3)Από μοναχούς θεραπευτές
Από τα πανάρχαια χρόνια η λαϊκή Ιατρική ήταν συνδεδεμένη με τη θρησκεία. Στον τόπο μας η θεραπεία αγιάτρευτων περιπτώσεων ήταν συνδεδεμένη με την πίστη από την εποχή του Ασκληπιού. Ο ασθενής που περίμενε ότι συγκεκριμένος Άγιος θα τον βοηθήσει να θεραπευτεί, είναι μια εικόνα που συναντάμε συχνότατα σε όλη την ελληνική επικράτεια. Τα μοναστήρια, σαν απομονωμένα κοινόβια, είχαν τους δικούς τους θεραπευτές. Πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στους πιστούς που κατέφευγαν στη χάρη του Αγίου για τη θεραπεία (όπως έκαναν και οι ιερείς στα αρχαία Ασκληπιεία).
4)Από τους πρακτικούς ιατρούς
Πρόκειται για μια κατηγορία που ξεχωρίζει από τις άλλες, λόγω του ότι τις γνώσεις τους τις έχουν πάρει από τους πρώτους πτυχιούχους ιατρούς. Η συγκεκριμένη κατηγορία αφορά τον 19ο αιώνα, όταν η Ιατρική ήταν στενά συνδεδεμένη με τη Βοτανολογία και τα μόνα φάρμακα που χρησιμοποιούνταν ήταν τα φυτικά παρασκευάσματα. Ένα παράδειγμα ήταν οι Βικογιατροί της Ηπείρου, οι οποίοι ήταν πρακτικοί γιατροί με το παρεξηγημένο ψευδώνυμο «κομπογιαννίτες», που συχνά σημαίνει «τσαρλατάνοι». Όμως ήταν απλά αυτοί με το «κομπόδεμα» από βότανα που «έγιαναν» την πάθηση. Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες για την ετυμολογία του ονόματός τους. Θεράπευαν τους αρρώστους με ρίζες (κόμπους). Από εκεί προέρχεται η πρώτη εξήγηση για το ένα όνομά τους: κόμπος + έγιανα= Κομπογιαννίτης. Η άλλη εξήγηση είναι ότι οι γιατροί από τα Γιάννενα μετέφεραν τα βότανα σε κόμπους στο μαντήλι τους. Θεράπευαν επίσης με άνθη, φύλλα και κοτσάνια από βότανα, που μάζευαν κατά προτίμηση από το φαράγγι του Βίκου. Από εκεί το δεύτερο όνομά τους: Βίκος + γιατρός = Βικογιατρός.
http://www.heracles.gr/popular.html